នៅក្នុងខេត្តឈុនបុរី ភាគខាងកើតប្រទេសថៃ ទឹកសមុទ្រនៃឈូងសមុទ្រខាងលើ មានពណ៌បៃតងដ៏គួរឱ្យទាក់ទាញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅលើការត្រួតពិនិត្យកាន់តែដិតដល់ ទឹកនេះមានសភាពក្រាស់ មានក្លិនស្អុយ និងមានក្លិនស្មៅ ព្រមទាំងក្លិនត្រីងាប់ ដែលជាសញ្ញាប្រាប់ថា ប្លង់តុង ឬហៅថា ធារាសុខមប្រាណ កំពុងដុះរីកលូតលាស់។

ខណៈសត្វសមុទ្រដូចជាត្រី និងត្រីបាឡែន ស៊ីប្លង់តុង ដែលដូចជាប្រភេទស្លែនេះជាអាហារ វាក៏អាចបង្ហាញពីជាតិពុលក្នុងបរិមាណដ៏ច្រើនផងដែរ។ នៅពេលដែលការរីកដុះដាលកើតឡើង ប្លង់តុងទាំងនោះនឹងស្រូបយកអុកស៊ីហ្សែនពីទឹកសមុទ្រ សម្លាប់ត្រី ខ្យង និងសត្វដទៃទៀត ដែលបង្កើតភាពវឹកវរក្នុងខ្សែសង្វាក់អាហារធម្មជាតិ ក៏ដូចជាការនេសាទផងដែរ។

ដីស្រែចំការជាង២៦០កន្លែងស្ថិតតាមឆ្នេរសមុទ្រ ដែលក្នុងនោះជាង៨០% ត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយសារការរីកដុះដាលនៃប្លង់តុងសមុទ្រ នេះបើយោងតាមក្រុមអាជ្ញាធរមកពីសមាគមនេសាទខេត្តឈុនបុរី។

ខណៈពេលដែលមូលហេតុពិតប្រាកដនៅពីក្រោយទឹកសមុទ្រពណ៌បៃតងនេះមិនទាន់ត្រូវបានកំណត់នៅឡើយ ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រកំពុងស្វែងរកទំនាក់ទំនងដែលអាចទៅរួចក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នេះ ទៅនឹងបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ និងគំរូអាកាសធាតុធម្មជាតិដូចជា អ៊ែល នីញ៉ូ ជាដើម ដើម្បីជួយដល់ប្រជាជនដែលមានជីវភាពរស់នៅពឹងផ្អែកលើភោគផលសមុទ្រ៕