នៅពេលដែលជនជាតិអាមេនីជាង ១០០.000នាក់ បានភៀសខ្លួនចេញពីផ្ទះរបស់ពួកគេ នៅតំបន់ ដែលបែងចែកណាហ្គ័រណូ-ការ៉ាបាក់ (Nagorno-Karabakh) កាលពីខែកញ្ញាឆ្នាំមុន នាង Nina Shahverdyan និងបងប្រុសរបស់ខ្លួន ឪពុកម្តាយ និងបងប្អូនជីដូនមួយ បានចំណាយពេល ៣០ម៉ោង នៅលើផ្លូវ ដើម្បីព្យាយាមចាកចេញ។

នាងបានចងចាំថា៖ «មនុស្សស្លាប់ដោយសារគាំងបេះដូង។ មនុស្សស្លាប់ ដោយសារតែពួកគេមានអាយុច្រើន មិនអាចរស់នៅបាន ដោយការឈឺចាប់នោះ។ ក្មេងៗស្រែកយំយ៉ាងទ្រហឹង»។

ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃ យោធារបស់ប្រទេសអាស៊ែរបៃហ្សង់ បានដណ្តើមកាន់កាប់វិញនូវទឹកដីទាំងអស់ដែលខ្លួនបានបាត់បង់ នៅក្នុងសង្គ្រាមដែលបង្កឡើងដោយការដួលរលំនៃសហភាពសូវៀត។

អ្វីដែលពលរដ្ឋអាមេនី បារម្ភពេលនេះ គឺថា ប្រទេសជិតខាងរបស់ពួកគេ ចង់បានច្រើនជាងនេះ បើទោះជាប្រធានាធិបតីអាស៊ែរបៃហ្សង់ និយាយពីភាពស្និទ្ធស្នាលមិនធ្លាប់មានចំពោះកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព         ក៏ដោយ។

ពួកគេបានឮលោក Ilham Aliyev និយាយមុនពេលដែលអាមេនីក្លាយជា «អាស៊ែរបៃហ្សង់ខាងលិច» ហើយមើលឃើញថា វាជាសញ្ញានៃការឈ្លានពាន ដែលជិតមកដល់។

កាលពីខែមុន នាយករដ្ឋមន្ត្រីអាមេនីលោក នីកូល ប៉ាស៊ីនយ៉ាន ( Nikol Pashinyan) បានព្រមានថា អាស៊ែរបៃហ្សង់ កំពុងសម្លឹងរកមើលការចាប់ផ្តើម «សង្រ្គាមទ្រង់ទ្រាយធំថ្មីមួយ» ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក លោកបានយល់ព្រមប្រគល់ភូមិព្រំដែនចំនួន ៤ ដែលត្រូវបានបោះបង់ចោលវិញ ជាសញ្ញានៃការធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងល្អប្រសើរឡើង។