ក្មេងប្រុស Ameer Matar អាយុ ៤ឆ្នាំ ស្គមរីងរៃ និងដេកស្តូកស្តឹងនៅលើពូកស្តើង ក្នុងសាលារៀនធ្វើជាជម្រកនៅទីក្រុងហ្កាហ្សា ។ ម្តាយរបស់ក្មេងប្រុស និយាយថា Ameer ដែលមានជំងឺពិការខួរក្បាល មានទម្ងន់ត្រឹម ៧,៤គ.កប៉ុណ្ណោះ ហើយគ្រួសាររបស់គាត់មិនអាចរកអាហារគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីរស់រានបានទេ ។

បងប្រុសអាយុ ៦ឆ្នាំ Youssef របស់គេ ដែលមានជំងឺពិការខួរក្បាលដែរនោះ ស្គមស្គាំងដូចគ្នា ចាប់តាំងពីសង្រ្គាមចាប់ផ្តើម ។

ម្តាយ Samah Matar របស់ពួកគេ និយាយថា គាត់ពិបាកស្វែងរកទឹកដោះគោ ខោកន្ទប ឬសូម្បីតែនំបុ័ង ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនតូចៗ ៦នាក់របស់គាត់ខ្លាំងណាស់ ដែលកូន ២នាក់ ត្រូវការអាហារបំប៉នបន្ទាន់ ក្នុងនោះរួមទាំងទារកអាយុ ១០ឆ្នាំផងដែរ ។

ពេលកាន់ដៃកូនប្រុស Youssef ដែលដេកនៅជិតបងប្រុសរបស់គេ អ្នកស្រី Matar និយាយថា ទម្ងន់កូនៗរបស់គាត់ទាបខ្លាំងណាស់ ស្បែករបស់ពួកគេដណ្តប់ឆ្អឹង គាត់មិនអាចផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវទឹកដោះគោ ឬខោកន្ទបបានឡើយ ឬសូម្បីតែស្កស.ធ្វើទឹកតែ ។

គ្រួសារមានសមាជិក ៨នាក់នេះ រស់នៅក្នុងសាលារៀនធ្វើជាទីជម្រក ។ អ្នកស្រី Matar បង្កាត់ភ្លើងច្រើនលើកដើម្បីដាំទឹក ឆុងទឹកដោះគោឲ្យកូនរបស់គាត់ ។

អ្នកស្រីនិយាយពីកូនប្រុស Ameer ថា កូនម្នាក់នេះ មានអាយុ ៤ឆ្នាំ គួរតែមានទម្ងន់ ១០គ.ក ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នកូនគាត់ម្នាក់នេះ មានទម្ងន់ត្រឹម ៧គ.ក និង ៤ខាំប៉ុណ្ណោះ ។

អ្នកស្រីបន្តថា កូនប្រុស Youssef កាលមុនសង្រ្គាមមានទម្ងន់ ១៣គ.ក តែឥឡូវមានទម្ងន់ត្រឹម ៩គ.កប៉ុណ្ណោះ កូនគាត់ដូចគ្រោងឆ្អឹងទៅហើយ ។

អង្គការសហប្រជាជាតិ(UN) និងទីភ្នាក់ងារមនុស្សធម៌ជាច្រើនទៀត និយាយថា តំបន់ហ្កាហ្សា ជិតអស់អាហារបំប៉នពិសេសហើយ ដើម្បីសង្រ្គោះអាយុជីវិតកុមារជួបកង្វះអាហារូបត្ថម្ភធ្ងន់ធ្ងរ ៕